رجـــــب،
یعنی ســـــجاده .......
رجب یعنی من و خــــدا جانم و قـــــــرآر های دو نفره .....
رجب یعنی. . .
یعنی پــــــــــــــــدر . . .
.
.
این روزها
ع ج ی ب حس می کنم آغوش پدر را کم دارم . . .
زیر ایوان پدر که می نشستم،
دســــــت ِ مهربانش را روی شانه هایم حس می کردم ....
نمی توانم لـــبخـنـــد را روی "چـــَــشـــم" هایش به تصویر بکشم . . .
اصلا "نمی خواهم" حس خوب نــــجـــف را در قالب واژه ها محدود کنم ....
حس خوب دختری که زیر پای پــــــدرش ،
سفره ی د ر د هایش را پهن کرده و دریا دریا از چشم هایش کار می کشد،
که گفتن ندارد ......
حیفم می آید حـــــال ِ خوشحالم را در آغوش پدر،
محدود کنم به چند خط....!
اما ....
من هنوز هم آغوش پدر را از اینجا درک می کنم ....!
هنوز هم این سجاده برای من ،
یعنی پــــــدر . . .
یعنی شهـــــر ِ پـــــدر . . . .
یعنی ح س ی ن ......
یعنی کربلاء. . . .
رجبتان ...
به سبزی ِ این پست ِ پُــر از پــــــــــدر .....
:)
