آبــ ریـ ــــزان

یک کربلاء ع ط ش . . .!

آبــ ریـ ــــزان

یک کربلاء ع ط ش . . .!

آبــ ریـ ــــزان

".....کناره‌گیر در دنیا، همانند کناره‌گیری کوچ‌کننده از آن،

و نگرنده به دنیا، به دیدة ترسندگان از آن،

آرزوهایت از آن (دنیا) بازداشته شده

و همت و تلاشت از آرایش‌هایش برگرفته شده،

از شادمانی‌اش به سان چشمی که بر آن چیزی بخورد و

آب‌ریــــ ـــزان

شده و بسته گردد،

چشم پوشیده و اشتیاقت در مورد آخرت شناخته شده و مشهور است....."

قسمتی از زیارت ناحیه ی مقدسه،

در وصف ثارالله ....

از زبان ِ آقای زمانمان...

.


اَللّهُمَّ یا رَبِّ نَشکوُ غَیبَةَ نَبِیّنا وَ قِلّةَ ناصِرنا،


وَ کَثْرَةَ عَدُوِّنا و شِدَّةَ الزَّمانِ عَلَیْنا،


وَ وُقَوعَ الفِتَن بِنا وَ تَظاهُرَ اْلخَلْقِ عَلَیْنا،


اَللّهُمُّ صَلِّ عَلی محمّد وَ آل محمّدٍ


وَ فَرِّج ذلِکْ بِفَرَجٍ مِنْکَ تُعَجِّلُهُ،


وَ نَصْرٍ وَ حَقٍّ تُظْهِرُهُ....
.
.
+این جا،نظرات تایید نمیشوند !

بایگانی

مقر فرماندهی

۴ مطلب در آذر ۱۳۹۴ ثبت شده است

دستت ؛ بــــآز است .... !

                           دلت ، دریــــا .... !

                                                  نگــاهت ، آبــــی .... !

                                                                            قلبت ؛ رئـــــوف ..... !

دستانم ؛ بسته است ..... !

                                دلم ؛ صـــحـــرا ..... !

                                                         نگــــاهم خشـــک ..... !

                                                                                     قلبم تــــیره .... !

حالا این دختر بد را چطور ضامن شدی ..... ؟!؟!؟

ایها الرئـــــوف ..... ؟!؟!؟

کم کاری نکردی .... !

خــــودت را ضامن ِ ندانم کاری هایم کردی .... !

هر بار که ضمانت کرد این سراپا گناه را ،

تنها کاری که توانستم به عنوان تشکر بکنم این بود که

روبه روی ضریح پدرش و پسرش در کاظمین بایستم و از طرفش سلام برسانم ..... !

هرچند که او

احتیاجی به این سلام ها ندارد ..... !

اما محب ،

باید ارادتش را به محبوب برساند دیگر ..... ؟!؟!؟

عاکف...
۲۱ آذر ۹۴ ، ۲۰:۴۳
روی تخت خوابیده و از د ر د
نمی دانم به کدام ریسمان پناه آورم .... !
موبایلم را باز می کنم
می روم سراغ عکس ها .... !
دیروز صبح بود
که خودم
برای خودم دور حرمش را طواف می کردم . . . !
و فقط یک عکس توانستم از بیرون در بگیرم که حرمش
معلوم باشد .... !
عکس را روی سینه ام می گذارم و حالا
موضوع اشک
از درد ِ جسمی
به درد ِ دوری تغییر جهت می دهد .... !

من
چطور به گنبدت اکتفا کنم ح س ی ن ..... ؟!؟!

اشک ها می آیند و می روند و کم کم
صدایشان بلند می شود .... !
سر خودم داد می کشم که
حواست هست ؟!؟!؟!؟
دوباره از تمآم هستی خودت
دور افتادی ..... !
حواست هست یا مثل همیشه سرت رو به هواست ... ؟!؟
حالا
دور از او
می خواهی چه کنی .... ؟!؟
آخ آخ .... !
باران ِ اربعین را که تند و تند روی سرت می ریخت را به یاد داری ...... ؟!؟؟؟
آن باران
تشکر ِ ح س ی ن
بود فکر کنم ..... !

پدر
وارد اتاقم می شود .... !
چقدر دلم برای قد بلندش که چارچوب در اتاقم را پُر می کند تنگ شده بود ..... !
روی صندلی بالای سرم می نشیند و لبخندی آگـــآهانه می زند .... !

موبایلم را از دست ِ بی جانم می گیرد
عکس را نگاه میکند
و دختر ِ مریضش را بغل می گیرد .... !
او
هر روز ِ پیاده روی
به من گوشزد کرده بود این لحظات را .... !
هر روز چند پیام با محتوایی یکسان  ..... !
در آن جاده ؛

از لحظاتت کمال استفاده را بکن .... !
چون هر کاری کنی
وقتی برگردی باز هم
حـــــســــرت
می خوری ..... !
+دعاگوی همه بودم .... !
اکثر حرف هایتان را در حرم ِ پدر خواندم .... !
التماس دعاهایتان را مستقیم به گوشش رساندم ..... !

++نظرات سه پست قبلی
تایید نمی شوند و می مانند برای خودم .... !
پست های خاص
نظراتشان
خاص می شود .... !
پس می مانند برای خودم ..... !

+++نوای وبلاگ
نوای ورود من به کربلاست ..... !
این نوا در خیابان های اطراف حرم
پخش بود و . . .  !
بماند بقیه اش  . . . !

هـــوامو داشته باش آقــــا ....
منو به تــــو سپرده اند . . .
عاکف...
۱۴ آذر ۹۴ ، ۲۰:۲۰ ۱۳ نظر

بسم الله ....


رو به روی گنبد ح س ی ن  ؛

رو به گلدسته های مشکی پوشش ؛ 

مقابل تابلوی "قتیل العبرات"

ورودی باب الراس ؛

به سمت قتله گاهش 

دعاگویتانم رفقای مجازی .....


+آسمان کربلآ

گویی پنجره های ضریح است ..... 

به آسمانش هم می شود چنگ انداخت .... !

شاید کشتی نوح ما ؛

مسیرش از آسمان باشد ..... 

عاکف...
۱۱ آذر ۹۴ ، ۲۰:۳۷

حال او حال دیگری بود

قلب 

جور دیگری می تپید

نفس

جور دیگری می آمد و می رفت

تو گویی که روحش

سودای پرواز به سر داشت ...


عاشق با همان حالش

رو به قبله ی  معشوق

ایستاد و دو رکعت نماز عشق

اقتدا کرد

به سردار عشاق ...


اما...

دیگر سرش روی تنش سنگینی میکرد

وقتش رسیده بود

جای نماز

مرگ را اقتدا کند

به سردار عشق ...


ابن الخمینی که

جهادگر عرصه علم بود

به فرمان ولی 

به راه افتاد

این بار می رفت

تا که قله ای را فتح کند

قله ای که 

جز پاک باخته ها

کس دیگری توان فتحش را نداشت...

.

شهریار ما

به راه افتاد

طوفانی از عشق

بر سر راه او مانده بود 

طوفانی که

جآن می ستاند...

شهریار اما

بی قرار تر از هر وقت دیگری

دل به راه طوفان زد

کوله بار پر از خدایش

انگیزه رفتن را در جان او دو چندان کرده بود...


او..

مرگ را به ح س ی ن

اقتدا کرد و

این شد

که شهید  شد ...



لبخند زنان رو به خدا

می شتافت و می رفت...

و چه دل ها

که شیفته ی همین رفتنش شدند

شیفته راه شهادتش شدند...

چه جان ها که بی قرار دیدارش شدند

و چه روح ها که به امید وصالش به پرواز در آمدند...



سالگرد شهادت شهید شهریاری 

مصادف شده با روز هایی

که زمزمه دل ها ح س ی ن است

و شوق پا ها

رسیدن به کوی ح س ی ن...

سالگرد شهادت اویی که هم دعای اللهم اجعل محیای محیای ِ زیارت عاشوراهایش مستجاب شد 

و هم دعای اللهم اجعل مماتی ممات محمد و آل محمد ...


این 8 آذر

چه شکوهی دارد...

و تو...

ای شهریار دل

چه عظمت مضاعفی داری

در کنار مولایت ح س ی ن...



+دعایمان کن...که محتاجیم!

+فاتحه فراموش نشود؛لطفا ...

عاکف...
۰۸ آذر ۹۴ ، ۱۲:۲۶