یا حبیب الباکین...

به خــ ــــــرابه ی مـــــــــــــــــــــــــــــــــن ؛

خوش آمــ ــــــــــــــــــــــــــدی

ح س ی ن . . .

حقـــــــــــــــــــــّــــــــــــــا که ت و ؛

آبـــــــــــــاد گر ترین ِ جهــــــــــــــــــــاد گـــرانی ....!

.

.

.

پ.ن :

می خواستم مثل همیشه؛

متناسب با هر شب بنویسم...

یقینا نوشتن از او چیزی جز الطاف خودش نیست ... !

دل ِ نوشتن ندارم اما...!

حالم خوب ن ی س ت .... !

این بار نمی گویم "نمیدانم" چه شده !

خـــوب می دانم....که چه "کردم" .... !

دعایم کنید.......

این طور اگر جلو بروم

به شب های بعدی نمی رسم . . . .

.

.

+تو هیچگاه محرم ها مرا تنها نمیگذاری...!!

صدای گریه هایت کنار گوشم

آوای دلنوازی است که دلم آرام میگیرد....!

وقتی مطمئن میشوم شانه های تو هست که من وقت های ناتوانی

روی آن ها تکیه کنم....!!!

شـــــــــــآنه ات

از زیر ِ سرم

کم مباد!!!!!!