زیر سر پـــــــــــدر می آیم ....
زنی عرب،
با لهجه ای دلنشین
می آید و می خواهد دستمالی را که دور کمرش گره زده برایش باز کنم ....!
با خنده برایش باز میکنم ... طول می کشد اما بالاخره باز می شود ....
پیشانی ام را دست می کشد و می رود ....
چقدر باز کردن ِ گره از کسی شیرین بود .........
علـــــــــــــــــــــــی جآن ..... تو که انقدر گره می گشایی ...........!!
توی همین فکر ها بودم که تکیه زدم به دیوار و دستم را به میله ها گره زدم .....
خیز گرفتم زیر چادرم و صدای گریه های آشنایم برای پدر . . . .
زیر ِ گوشم صدای پاره شدن پـــــــارچه ای آمد .....
مچ دستم تکان خورد ....
چیزی دور دستم بسته شد ...
سر بالا آوردم ....
همان زن بود ...
با نگاهش سعی می کرد همدردی را به من بفهماند .....
چهره ای محزون به خودش گرفته بود و .....
همان پارچه ای را که برایش باز کردم به دستم بسته بود .....!
پارچه برایش خیلی عزیز بود . . .
خ ی ل ی . . . .
و حالا برای من . . . . .
+بگذارید فعلا از کربلا نگویم که ن ف س م میگیرد از دلتنگی . . . .
++آیا هدیه ای بهتر از زهـــــــــــــــــــــرا برای من وجود داشت که ح س ی ن
سوغاتی از شـــــهرش به من بدهد ....؟؟؟
+ خستگی که معنا ندارد .....!!
اصلا به قول زهرا جانم سرگرم بودن نشانه ی پویایی زندگیه ! :)
به عنوان یک انسان ِ سوپر پویا (!!!!!!) ،
گَرد ِ پایم به خانه نرسیده،
راهی ِ جهادی ام تا یک خود ِ درست و حسابی بسازم انشاءالله !!!
دعآ کنید .... عجیب استرس دارم که کارآمد نباشم ....!
