کَأنّی بِنَفسی واقِفَةً بَینَ یدَیکَ....
پنجشنبه, ۱۷ مرداد ۱۴۰۴، ۰۱:۳۸ ق.ظ
و من،
هربار که مقیم حرمت میشوم،
گویی روی آب راه میروم ....
گویی خوابی میبینم عمیق و ابدی ....
گویی دنیا هیچ وقت نبوده و نیست...
تمام خواسته هایم فراموش میشوند و فقط
"خودت" را از خودت میخواهم ....
میخواهم که همیشه کنارت باشم...
میخواهم که هیچ گاه از تو جدا نباشم...
میخواهم بگذاری که من هم قطره ای از دریای تو باشم....
صلی الله علیک یا حسین بن علی ....
صلی الله علیک .....
آمده ام تا اربعینت، کنار خودت باشم .... و بگویم برای عاشقانت، عزای غربت تو تمام نشدنی است ....تا عمر داریم گریبان گیر روضه های تو میمانیم .... دنیا برای تو و غم های تو خلق شد .... و برای فهمش، نگاه به آسمان بین الحرمین کافی است .... آسمان بین الحرمین، تمام حقیقت را فریاد میزند...
۰۴/۰۵/۱۷