جهـــــآدی نامه-1
"قلب ؛
اینجا
ق ل ب می شود . . .
خــ ـــــون می شود .... !
از "قلب" من که دیگر چیزی نمانده .....
آدم
تا یک جایی می کشد ......
تا یک جایی توان دارد .....
از آن جا به بعد یا یک دفعه کلاس را رها می کند
یا خیره در چشم ِ بچه ها اصلا نمی فهمد چه میگوید !!!!!!!!!!!!!!!
.
وضعیت نــ ــــــــــــــرگس. . .
کمـــــــــــــــای مطلق . . .
خیـ ـــــــــــــــــــرگی غلیظ . . .
چشم های خیره اش
خـــــــــــــــــــــــــــــــــآلی است . . . !
چــشـــــم او
اولین چشمی است که حرفی ندارد ....... !
حال او
تهی است از هــــــــــــــــــر حسی ..... !!
دستم را جلوی چشمانش تکان می دهم اما
انگار که مردمک چشمش را فیکس کرده باشند .... !!!!
دریــــــــــــغ از حرکتی...واکنشی...عکس العملی...ه ی چ .......
دنیــــــــــــــای "تشنج" او را در خودش غــ ـــــــــــرق کرده .......
دنیای بیهوشی .... ظلمات .....
روزهای اول ،
فقط به بن بست میخوردم !!!
به آخر روز که می رسیدم
حس می کردم "من" شبیه ِ او شدم
جای این که "او" را به حالت عادی برگردانم . . . .
"_نرگس؟؟خاله رو ببین؟؟؟جواب نمیدی؟؟"
+سکوت....نگاه.....
نقاشی می دادم که بکشد ....
چند روز اول که هیچ....جلوتر که رفت
می دیدم که فقط روی یک نقطه از کاغذ ، خط ها در رفت و آمدند !!!!!
توی ذهنش
هیچ تصویری از ترسیم اشیا نبود !!!!!!!!
اما من ....
هیچ وقت امیدم را از دست ندادم .....
عین ده روزی را که آن جا بودم
نفس نفس زدم تا یک ذره حالش جا به جا شود ....
روز آخر ....
لحظه ی خداحافظی....
بدو بدو آمد .....
سلام داد !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
نقاشی کشیده بود برای من !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
می خندید !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
باورش هنوز هم س خ ت است .......
شاید اگر نرگس کمی توجه دیده بود از آن اول عمرش
الان در خلا غوطه ور نبود ..... !!!!
.
من و سه تا از دخترانم :)
+از این پس
از جهادی بیشتر خواهم نوشت ....