شهید ِ بهشتی...
بـــــــــــهشتی ،
هنوز داغــــــــــــدار ِ توست ....
این بار
"دیده ام که می گویم"....!
هر طرف ِ بــــــهـــــــشت را بچرخی ،
چهره ات دارد میان گل هایش می خـــــــــــندد ......
گاهی هم ....
خندان
ایستاده ای بالای سکوی دانشکده ی هسته ای و
آن پیرهن کرم رنگ را به تن داری و دست هایت دارند
ع ش ق
یاد می دهند .....
هر طرف ِ بــهشـــــــــتی را نگاه کنی
حکایت از تــــــــــــــــــــــــو دارد...
اما...ساختمان شهید...میدان شهید....خوابگاه شهید...همسر شهید...دانشکده ی شهید....
هیچکدام جای خودت را نمیگیرد.....
و ما دانشجویان ِ راهـــــــــــــــــــت می مانیم .....
راهت را در بهشتت ادامه می دهیم ......
و این وظیفه ای که بر دوش ما بهشتیان گذاشتی،
تمام فلسفه ی ریخته شدن خون توست....
خونت را زنده نگه می داریم....
به پاس داشتنت به راهت وفادار می مانیم.....
و تا عمر داریم یادمان نمیرود
که در بهشت ما
دانشکده ای
"استاد" از دست داد .........
تا من ِ دانشجوی دانشکده ی رو به رویی (!!!)
درس بخوانم ....... و بفهمم چرا می خوانم.... !!!
+پارسال این موقع
نجــــــــــف بودم....بی قرار ِ کربلاء ..... !!!
صبر ِ پیاده رفتن نبود حتی ..... !!!!