در مشهد ِ دل، چه کربلایی برپآست .... !
دستت ؛ بــــآز است .... !
دلت ، دریــــا .... !
نگــاهت ، آبــــی .... !
قلبت ؛ رئـــــوف ..... !
دستانم ؛ بسته است ..... !
دلم ؛ صـــحـــرا ..... !
نگــــاهم خشـــک ..... !
قلبم تــــیره .... !
حالا این دختر بد را چطور ضامن شدی ..... ؟!؟!؟
ایها الرئـــــوف ..... ؟!؟!؟
کم کاری نکردی .... !
خــــودت را ضامن ِ ندانم کاری هایم کردی .... !
هر بار که ضمانت کرد این سراپا گناه را ،
تنها کاری که توانستم به عنوان تشکر بکنم این بود که
روبه روی ضریح پدرش و پسرش در کاظمین بایستم و از طرفش سلام برسانم ..... !
هرچند که او
احتیاجی به این سلام ها ندارد ..... !
اما محب ،
باید ارادتش را به محبوب برساند دیگر ..... ؟!؟!؟