بعد از تو جهان دگری ساخته ام...آتش به دهان خانه انداخته ام...

"تو بخشی از وجودت اونه ....
تو اگر امروز این هستی ،با اون این شدی !!
لذتی که از بودنش می بری از بودن با هیچ کس نمیبری...
لذتی که از بودن با هم میبرید منحصر به خودتونه!!
تو میخوای از زندگیت بندازیش دور و خودت رو الکی از این لذت محروم کنی !!
حالا هی برو بگرد مثل اون پیدا کنی!!
نمیتونی ...
دیگه کسی برای تو مثل اون نمیشه!!!
دوست داری جای خالیش تا ابد درد کنه ؟؟
قبول کن به ازای لذتی که از بودنش میبری،کمی هم آزار ببینی ..."


این ها را که شنیدم ،
دوست داشتنی که خفه اش کرده بودم بیدار شد ...
اشک هایم دوباره برایت ریخت ...
مدت ها بود سوگواری نبودنت را کنار گذاشته بودم...
به قلبم که گوش کردم ،
دیدم که چقدر دلتنگتم ...
چقدر این روزها جای خالی ات را هر لحظه حس میکنم ....

این که تو بخشی از وجود منی ؛
بخشی از شخصیت من حاصلِ با تو بودن هاست ؛
جملاتی است که به حقانیتش ایمان دارم ...
اما ناتوانم ....
من؛
مادر ِ قلبی هستم که مجبور است دست نیافتنی های کودکش را برایش دوست نداشتنی جلوه دهد !!!!