باران ِ حسین!

گاهی واژه ها،سخت کنار هم قرار میگیرند .....
باید به زور کنار هم چپاند تا مفهومی‌ را (آن هم کج و کوله )برسانند!!!

این روزهایی که تمامش را غرق فکرم و استرس ،
فقط‌ نیرویی ماورایی میتواند آرامم کند ....

بیشتر از هر زمانی،
فکر میکنم که احتیاج به ساعتی نشستن در گوشه ی کربلا دارم .....
و ثانیه ای سر گذاشتن روی درهای ورودی حرم .....

حالا که اندازه ی یک ثانیه هم لایقت نیستم،
فقط میتوانم از این راه دور دعایی که برایم به ارث گذاشتی را گوش کنم ....
و با خودم فکر کنم که این دعا،
با صدای تو،
روزی در این کره ی خاکی طنین انداخته .....
و چقدر خوش بخت بوده هر کس که آن را از خودت شنیده ....


خلاصه که التماس دعآ ....
شاید بیشتر از همیشه ....


+عرفه،
باران حسین است ....
برکت وجود اوست ....
عرفه،
به بهانه ی نفس های گرم حسین؛
و شروع کربلاست ‌‌.......