ای بغض فروخورده . . .

همه چیز تمام شده بود ...
مانده بود خداحافظی و بدرقه کردنش ....

با همه خداحافظی کرد ...
من ماندم فقط ...
ایستادم مقابلش ...
ب غ ض بود که حالا حمله کرده بود . . .
ازم خواست گره شنلش را ببندم ...

دستم رفت سمت بندها اما می لرزید . . .

دستم ناگهانی خیس شد ...
سرم را بالا گرفتم ...
اشک هایش بود که راه افتاده بود ....
چشم های درشتش بالاخره راه داده بودند به اشک ها ....
بغلش کردم . . .
از آن بغل ها که بین سختی های اعتکاف،
من را کناری‌کشید و آرامم کرد . . .


انگار که عزیزت را بخواهند ازت جدا کنند ....

داشتم فکر میکردم
رفیقم،
چقدر غریبانه رفت ....
چقدر دلم میخواست یک دل سیر جلوی چشم هایش اشک بریزم ....
اما از آن وقت هایی بود که :
"ای بغض فروخورده مرا مرد نگه دار .....

  تا دست خداحافظی اش را بفشارم . . . ."
.
+حس کردم دارم کوه جا به جا میکنم
وقتی بی توجه به حرف های پریسا ،
چندتا سوال روتین پرسیدم و راهی اش کردیم . . . .
.
از ته ته دلم
به ح س ی ن
سپردمت . .‌ .
پری جان ِ من ....